Change quotes – voor intern en extern gebruik.

t.a.v. de media: citeer naar hartenlust, wel graag met bronvermelding

Wij bedrijven geen achterkamertjespolitiek. Andere partijen hebben allerlei e-mail adressen, inspraakcommissies enz. waar je ze kunt bereiken. Wij niet, als je iets van ons wil, dan kom je maar gewoon naar ons toe, we zitten geregeld in de UB. Drinken we een bakkie koffie. Ik bedoel, koffie drinken moet je toch, kun je net zo goed over politiek praten.

Wij willen die stoffige verkiezingen nieuw leven inblazen, en we denken dat niet te gaan doen door in een konijnenpak rond te gaan lopen met groene en paarse flyers. Als je toch verkiezingen houdt doe het dan goed. Wij voeren een crossmedia campaign waarin nieuwe media centraal staan. Wij werken met target groups volgens onze filosofie: ‘voor elk wat wils’.

Wij gaan geen flyers uitdelen, dat kunnen wij niet rijmen met ons standpunt over duurzaamheid. Ironisch dat de BeP die zijn mond vol heeft over duurzaamheid wel doodleuk een paar bossen omlegt voor hun flyers die – zo heb ik van horen zeggen – vaak worden aangepakt door studenten met de begeleidende uitspraak ‘zal ik hem voor je weggooien, of doe je het zelf?’ Ons verkorte verkiezingsprogramma staat op onze weblog. Daar ben je zo doorheen, dan kijk je het filmpje nog even en dan weet je meer dan genoeg.

Wij zijn mensen van de wereld. De lijsttrekker heeft ooit een paar dagen aan Harvard University doorgebracht, en stond versteld van het mentaliteitsverschil. Geloof ons, Leiden is in de verste verte geen Harvard aan de Rijn. Hier gaat je kop er direct af als je ergens enthousiast voor bent. Daar laten ze je kop eraan, luisteren ze naar je en geven ze je soms nog een schouderklopje ook. Het is gek, maar zoiets simpels werkt enorm stimulerend. Dat begrijpen Nederlanders niet. Maar ja, wij zijn weer in andere dingen goed, dijken bouwen bijvoorbeeld.

Wij hebben voor de SGL en de BeP in de faculteitsraad gezeten en werden daar niet vrolijk van. Begrijp ons niet verkeerd, allemaal mensen met de beste bedoelingen, maar de kneuterigheid straalt ervan af. Mensen doen het of voor hun cv – dan interesseert het ze eigenlijk niet – of ze doen het uit betrokkenheid/idealisme – dan raken ze heel snel gedesillusioneerd. We kunnen het niemand aanraden.

Wij doen het niet voor ons cv, daar staat al meer dan genoeg op, ook dingen die we er misschien weer af ga halen. De sportcommissie van Augustinus, tja, daar worden werkgevers niet echt warm van.

Meer humor? Dat spreekt voor zich. Humor en intellectualisme staan trouwens niet op gespannen voet. Wie dat bestrijdt nodigen we uit een boek van de volksschrijver Gerard Reve op te pakken, of een filosofische scriptie over humortheorie bij Freud, Nietzsche en Bergson. Knappe jongen die daarvan durft te beweren dat er niet over is nagedacht. Daarbij, lachen is gezond, dus het past ook nog eens in het kabinetsbeleid om mensen gezonder te laten leven.

De high potential cultuur vinden wij dubieus. Wat is er gebeurd met gewoon keihard werken? Wij zeggen altijd maar tegen de mensen: veel kwark en eieren eten, dan sta je binnen no time strak van de potentie. Dan moet je die potentie even opsparen om tot een hoogtepunt te komen tijdens je sollicitatiegesprek. En als je carrière als high potential na een tijdje inzakt: geen nood, daar hebben ze middelen voor tegenwoordig.

Geen jargon! Als bestuurskundigen kennen we het allemaal maar al te goed. Beleidsporno noemen we dat. Als je een voorbeeld zoekt, pak het Instellingsplan van de Universiteit Leiden er maar bij. Wij pleiten voor de dingen bij hun naam noemen: kaders kun je niet ‘stellen’, maar zijn dingen waar je schilderen in hangt.

Wij vinden Fokke en Sukke niet komisch, Gummbah wel. Gummbah op de achterkant van de Mare!

Als je met het kantinepersoneel de meeste lol hebt, zegt dat iets over de rol van humor op de universiteit. Een enkele docent daargelaten.

Als docenten zich weigerachtige opstellen bij een evaluatie vinden wij dat kwalijk. Klagen over studenten mag altijd – wij doen het zelf maar al te graag – maar steek de hand ook eens in eigen boezem. Trouwens, alle colleges moeten altijd worden opgenomen op video en kunnen worden bekeken via internet. Dan zullen er nog steeds mensen naar de colleges komen; als de studenten geïnteresseerd zijn, en de docenten inspirerend. Nu we er zo over nadenken lijkt het ons een goede lakmoesproef voor de staat van het universitaire onderwijs.

Studentenverenigingen – wat wij daar van vinden? Vroeger – toen de boten nog van hout waren, en de mannen nog van staal – vonden wij dat studentenverenigingen maatschappelijke betrokkenheid moesten tonen. Nu weten we dat ze bestaan bij gratie van onttrekking aan de maatschappij. Studentenverenigingen: ‘where the beers are plenty, and the women are twenty’, dat is het laatste dat we erover zeggen.

In de LAK kantine staan sjieke flesjes olijfolie en houten Pinokkio poppetjes tussen de bordenwarmers. Vroeger kon je die kopen, maar dat deed natuurlijk niemand. Een onzalig plan, houten Pinokkio poppetjes verkopen in een universiteitskantine. Logisch dat met zulk wanbeleid de prijzen ‘de pan uit rijzen’ (ja, we zijn niet van de straat met onze metaforen). Tegenwoordig staat er een bordje bij de Pinokkio poppetjes: decoratie. We stellen we ons voor dat verwarde professoren soms een kroketje willen halen en terugkomen op hun werkkamer met een houten Pinokkio pop op hun dienblad – wat niet geheel onkomisch is natuurlijk.

Tja, het moet gezegd: de kantine is schofterig duur. 3 euro 50 voor een afbakbroodje met een blaadje sla en grootverpakkingzalm? Bij de Turkse bakker haal je daar een hele zak broodjes voor – letterlijk: bij de Ak Al bakkerij op de Herenstraat koop je voor 3 euro 40 een kaas/gehakt/ui broodje, een feta broodje en een appelflap. En dan krijg je er nog gratis een glimlach bij ook – alhoewel je dat laatste soms ook in de kantine krijgt (zie vorige quote over lachen met kantinepersoneel).

Weg met die kleine miniverpakkingen! Het is altijd te weinig, milieuonvriendelijk en – wederom – schofterig duur.

Studenten en docenten zouden vaker met elkaar in de kroeg moeten zitten en je en jij tegen elkaar zeggen. Maar, ze moeten natuurlijk helemaal niks. Het zou wel leuk zijn natuurlijk en leiden tot interessante samenwerking. En dat een docent en een student dan een keer amoureus of intiem met elkaar verkeren, daar maken wij ons niet te druk over. Kijk maar naar Ronald Giphart, een Bekende Nederlandse Schrijver die een relatie had met zijn docente Nederlands. En wat te denken van Martin Heidegger die als docent een verhouding had met Hannah Arendt. Voorwaar geen academische lichtgewichten. Nee, zo’n Gedragscode zoals Leiden nu heeft staat dat allemaal in de weg: weg ermee dus!

We hebben alleen een verkort partijprogramma. Dat hebben we namelijk eerst geschreven, maar toen bedachten we dat we dat lange programma helemaal niet nodig hadden. Toen hebben we het daar maar bij gelaten.

Het gaat ons erom met de campagne een verandering in het denken teweeg te brengen. Er wordt ons wel eens gevraagd wat we gaan doen als we zetels winnen. ‘Wie dan leeft, wie dan zorgt’, antwoorden we dan. Wij focussen ons op de verkiezingscampagne, onder het motto first things first.

Iedereen die zich wil aansluiten bij Change kan dat gratis en voor niks doen en zonder enige moeite. Je hoeft niet eens een e-mail te sturen. Je moet gewoon doorvertellen dat Change Leiden de boel flink gaat opschudden! Ouderwetse mond-op-mond reclame dus. En doorverwijzen naar de weblog changeleiden.blogspot.com En ja, kan ook suggesties voor verbetering achterlaten op het weblog. En als je echt steun wil betuigen kan je een steunverklaring achterlaten op het weblog.

Wat we werkelijk hartverwarmend vinden, is dat we nu al van alle kanten horen dat mensen ons steunen. Er sluiten zich nu al hordes mensen aan bij Change. En het mooiste is, het is voor iedereen, ook voor filosofen en bètastudenten.

Waarom een weblog? Een weblog is net weer anders dan een website. En wel zo efficiënt. Wij van Change houden van efficiëntie. En van ‘anders’.

Wij vinden verandering erg belangrijk, en humor ook. Maar vooral verandering.

Wij vinden het Instellingsplan grote onzin, zie maar de analyse in de Mare van de Leidse hoogleraar taalkunde. Zie ook: beleidsporno en vakjargon. Zie ook: afrekencultuur. Zie ook: reflectie op waar de universiteit mee bezig is.

Wij sluiten niet uit dat Change het op den duur hogerop zoekt. Maar beloven doen we nix.

Voor zover bekend krijgen wij geen enkele subsidie van de universiteit voor onze verkiezingscampagne.

[Van de lijsttrekker] Persoonlijk zoude ik ook graag willen dat er meer aandacht is voor esthetiek op de universiteit, maar ja, wat heb ik te willen? Vroeger wilde ik pizzabakker worden en zie waar ik nu terecht ben gekomen.

Wij geloven niet er een universiteit is van de BeP, of een universiteit van de SGL. Wij geloven dat er een Universiteit Leiden is. We willen geen verdeeldheid zaaien, maar een brug slaan tussen de partijen. Maar eerst gaan we de boel nog even flink opschudden. Leiden wordt wakker! Change has come.

De manier waarop de Apple computers in de UB worden gebruikt doet ons pijn in het hart. Je kan er niets mee, behalve een cd erin gooien. Doodzonde en exemplarisch voor de manier waarop er gedachteloos met geld en middelen wordt omgesprongen.

Leiden is klein, denk groot! Stem Change.